Krzysztof Kamil Baczyński (pseudonim Jan Bugaj) urodził się 22 stycznia 1921r. w Warszawie. Ojciec - Stanisław - był krytykiem literackim, publicystą, historykiem literatury, jedną z ciekawszych postaci dwudziestolecia międzywojennego. Matka - Stefania z Zieleńczyków, miała nieprzeciętne uzdolnienia humanistyczne i literackie, znana była ze swej działalności oświatowo-pedagogicznej. Był chłopcem wątłym, od dzieciństwa chorował na gruźlicę, był dręczony atakami chronicznej astmy, miał problemy z sercem. W 1943 roku w wierszu Rodzicom sam o sobie napisał:  

A otóż i macie wszystko. 
Byłem jak lipy szelest, 
na imię mi było Krzysztof 
i jeszcze ciało - to tak niewiele 

 Nie szukał przyjaciół i kolegów, był samotnikiem i w większej grupie czuł się źle. Był świadomy swej odrębności i wyjątkowość, spotykał się z niezrozumieniem ze strony kolegów i nauczycieli. Krzysztof był przeciętnym uczniem. Chodził do szkoły elitarnej, jednej z najlepszych w Warszawie - do Liceum im. Stefana Batorego. W gimnazjum poważnie zajął się twórczością poetycką. Miał również zdolności plastyczne. Maturę zdał tuż przed wybuchem wojny. Pierwsze cztery tygodnie września 1939r., stanowiły nie lada wstrząs dla Krzysztofa. W tym czasie miał już w dorobku szereg młodzieńczych wierszy. Latem i jesienią 1940r. ukazały się jego tomiki poetyckie. Każdy z nich zawierał siedem wierszy i każdy został odbity w siedmiu egzemplarzach. Wiersze z tego okresu mają różnorodny charakter. Wojna wdzierała się w ludzkie życie dniem i nocą. Ten nastrój napięcia oddają utwory Krzysztofa, nawet te, które dalekie są od jakiegokolwiek opisywania rzeczywistości. Większość z nich powstała w 1940 i 1941 roku. Zetknięcie się Krzysztofa z literatami starszego pokolenia przyniosło mu satysfakcję. Doczekał się pierwszego uznania. Nawiązał kontakt między innymi z: Jarosławem Iwaszkiewiczem czy Jerzym Andrzejewskim. Doceniono od razu jego ogromny talent. Wejście w kręgi literackie odbywało się poprzez kontakty osobiste, jak i przez wspólną pracę nad wydawnictwami podziemnymi. Fakt uznania wpłynął na rozwój młodego poety. Wiersze Baczyńskiego zaczęły ukazywać się w antologiach i poeta otrzymał za nie pierwsze, skromne honoraria. Rok 1942 był w życiu Krzysztofa rokiem przełomowym. Ożenił się z Barbarą Drapczyńską, córką znanego w Warszawie właściciela drukarni, czarującą, inteligentną i pełną osobistego wdzięku dziewczyną. Do niej właśnie Baczyński kierował swoje erotyki, jej poświęcił utwór Kołysanka. 

Ułóż wezbrane oczy w kołysce,
ciało na skrzydłach jasnych demonów,
wtedy przepłyniesz we mnie jak listek
opadły w ciepły tygrysi pomruk. 

 piracji, do śmiałych akcji, do wydawania nielegalnych czasopism. W tajnej podchorążówce otrzymywał bojowe przeszkolenie, które potem miało zaowocować w dniach powstania. Wszystko to oczywiście znalazło swoje odzwierciedlenie w wierszach i poematach. W poezji Baczyńskiego odnajdujemy gorycz doświadczeń, zmarnowaną młodość, rozczarowanie i przerażenie światem, a z drugiej strony romantyczny, ofiarny patriotyzm i walkę o zachowanie pionu moralnego. Na miesiąc przed powstaniem przeszedł wraz z podchorążym Morsem z batalionu "Zośka" do batalionu "Parasol", gdzie miał być zastępcą dowódcy plutonu. W lipcu 1944r. Jerzy Zagórski zaprosił Krzysztofa wraz z żoną na kilka dni do Wieliszewa. Tam wśród sosnowych lasów w widłach Wisły i Bugo-Narwi, odpoczywali przez parę dni. Krzysztof Kamil Baczyński poległ 4 sierpnia 1944r. około godziny 1600 na powstańczym posterunku w pałacu Blanka. Została mu poświęcona tablica pamiątkowa na Placu Teatralnym. Grób poety znajduje się na Powązkach Wojskowych.